رجب؛ بهانه ای برای بخشیده شدن!

امام موسی کاظم علیه‌السلام می‌فرمایند: رَجَبٌ شَهرٌ عَظِیمٌ یُضاعِفُ اللهُ فیهِ الحَسَناتِ ویَمْحُو فیهِ السَّیِّئاتِ؛ رجب ماه بزرگی است و خداوند پاداش نیکی‌ها را در آن دو چندان می‌دهد و گناهان را از بین می‌برد. [من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 92]

 

دلنوشت:
نمیدونم این ماه عزیز چه خاصیتی داره که آدم رو به یک آرامش و معنویت خاصی دعوت میکنه، انگار خدا این ماه رو به عنوان یه راه میان‌بر قرار داده برای امثال من که ازش استفاده کنیم برای نیکی کردن، بخشیده شدن و رشد کردن. خدا دنبال کوچکترین بهانه است برای بخشیدن و امید دادن به ما؛ خدا میخواد یه پاک‌کن برداره و همه خطاهای بندگانش رو پاک کنه، به شرطی که ما بخوایم...! 
ای کاش بتونیم از این بهونه خدا و از این ماه عزیز الهی برای بخشیده شدن، برای ترک گناه و برای زندگی بهتر، خوب استفاده کنیم و پله‌ای باشه برای پیشرفت معنویمون ان‌شاءالله.

وقتی اراده کار خیری کردی سریع انجامش بده...

امام صادق(علیه السلام):

 إِذَا هَمَمْتَ بِشَیْءٍ مِنَ اَلْخَیْرِ فَلاَ تُؤَخِّرْهُ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رُبَّمَا اِطَّلَعَ عَلَى اَلْعَبْدِ وَ هُوَ عَلَى شَیْءٍ مِنَ اَلطَّاعَةِ فَیَقُولُ وَ عِزَّتِی وَ جَلاَلِی لاَ أُعَذِّبُکَ بَعْدَهَا أَبَداً وَ إِذَا هَمَمْتَ بِسَیِّئَةٍ فَلاَ تَعْمَلْهَا فَإِنَّهُ رُبَّمَا اِطَّلَعَ اَللَّهُ عَلَى اَلْعَبْدِ وَ هُوَ عَلَى شَیْءٍ مِنَ اَلْمَعْصِیَةِ فَیَقُولُ وَ عِزَّتِی وَ جَلاَلِی لاَ أَغْفِرُ لَکَ بَعْدَهَا أَبَداً.

وقتی اراده کار خیری نمودی تأخیرش مینداز؛ زیرا خدای متعال گاهی بر بنده مشرف می شود که او مشغول طاعتی است، پس می فرماید: به عزت و جلالم سوگند که تو را پس از این هرگز عذاب نکنم و چون اراده گناهی کردی انجام مده، زیرا گاهی خدا بر بنده مشرف می شود که او معصیتی انجام دهد، پس می فرماید: به عزت و جلالم که تو را بعد از این دیگر نخواهم آمرزید. (اصول کافی، ج 3، ص 213)

---

پ.ن: خداوند توفیق عمل به احادیث ائمه اطهار علیهم السلام رو به همه ما عنایت بکنه.

شهادت رئیس مذهب شیعه امام صادق (علیه السلام) خدمت شما بزرگواران تسلیت باد

تغذیه روحی

بخشی از مناجات تائبین از مناجات خمس عشر:

اِلهى اِنْ کانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَاِنّى وَعِزَّتِکَ مِنَ النّادِمینَ،

معبودا اگر پشیمانى بر گناه توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند که براستى من از پشیمانانم

وَاِنْ کانَ الاِْسْتِغْفارُمِنَ الْخَطیـئَةِ حِطَّةً فَاِنّى لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرینَ، لَکَ الْعُتْبى حَتّى تَرْضى،

و اگر آمرزش خواهى از خطا آن را پاک کند پس براستى من از آمرزش خواهانم خدایا تو را سزد که مرا مؤاخذه کنى تا گاهى که خشنود شوى

اِلهى بِقُدْرَتِکَ عَلَىَّ تُبْ عَلَىَّ، وَبِحِلْمِکَ عَنّىِ اعْفُ عَنّى، وَبِعِلْمِکَ بى اِرْفَقْ بى،

خدایا به همان قدرتى که بر من دارى توبه ام بپذیر و به بردباریت از من بگذر و به همان علمت که به احوالم دارى با من مدارا کن

اِلهى اَنْتَ الَّذى فَتَحْتَ لِعِبادِکَ باباً اِلى عَفْوِکَ، سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ،

خدایا تویى که درى از عفو خود بسوى بندگانت باز کردى و نامش را توبه گذاردى

فَقُلْتَ: تُوبُوا اِلَى اللهِ تَوْبَةً نَصُوحاً. فَما عُذْرُ مَنْ اَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ،

و فرمودى «بسوى خدا بازگردید با توبه صادقانه» پس دیگر چه عذرى دارد آن کس که از وارد شدن در این در باز شده غفلت ورزد

اِلهى اِنْ کانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ...

خدایا اگر براستى سر زدن گناه از بنده ات زشت است ولى گذشت نیز از نزد تو نیکوست...

---

دلنوشت: بد نیست هرزگاهی فارغ از دنیا و مشغله هایی که برامون داره، یه مفاتیح برداریم و مناجات خمس عشر رو کمی ازش بخونیم و تأمل کنیم تو عبارات و معانی عمیقش، حتما حالمون رو عوض میکنه... بزرگی میگفت انسان خیلی حواسش هست به اینکه تغذیه اش سالم باشه؛ اینکه چه چیزی بخوره و چه چیزی نخوره تا بدنش سالم باشه و از آفت ها و مسمومیت ها به دور باشه، ولی حواسش به فکر تغذیه روحش نیست؛ تغذیه روح ما هم همین مناجاتها، خلوتها و ترک گناهان هست... ولی چقدر به این مسئله توجه داریم؟!

حواسمون به خودمون باشه!

حضرت امام مهدی(عج): 
ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم، که اگر جز این بود گرفتاریها به شما روی می آورد و دشمنان شما را ریشه کن می کردند. پس از خدا بترسید و ما را پشتیبانی کنید.

إنا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم، و لو لا ذلک لنزل بکم اللأواء و اصطلمکم الأعداء، فاتقوا الله جل جلاله و ظاهرونا. (بحارالأنوار، ج 53، ص 175)

---

دلنوشت: با خودم میگم امامی که این همه حواسش به ما هست، ماها چقدر حواسمون به اعمالمون هست که مهدی زهرا(عج) رو نرنجونیم؟! چقدر مراقبیم تا دل حضرت رو با رفتار و کردارمون خون نکنیم؟! واقعا وقتش نیست کمی به کارامون فکر کنیم و تو اعمالمون تجدیدنظر بکنیم؟! اگه ذره ای اراده کنیم و همتمون رو زیاد کنیم مطمئنا حضرت دست ما رو خواهد گرفت... پس حواسمون به خودمون باشه!